வாழக் கற்றுக் கொடுங்கள் ....

ஒரு புள்ளியில் துவங்கி அதே புள்ளியில் வந்து முடிந்துவிடுகின்றன பெரும்பாலான சிக்கல்கள், வேடிக்கையாக சிலதுகள் மட்டும் வளைவு நெளிவுகளோடு ஒழுங்கற்ற வேதாளமாய் பயணித்து வேதனையில் முடித்து வைக்கும். தாய் திட்டியதால் மகள் தற்கொலை, மனைவியுடன் சண்டை கணவர் கால்வாயில் குதித்து தற்கொலை இப்படி எண்ணற்ற கொலைகளை ஒவ்வொரு நாளும் சர்வசாதரணமாக நாம் கடக்க வேண்டி இருக்கிறது. மறுபக்கத்தில் தற்கொலைக்கு முயன்று மரணத்தின் மடியில் தவழ்ந்து கொண்டிருக்கும் இன்னொரு சாராரையும் பார்த்துவிட்டு நகர்ந்து கொண்டு தான் இருக்கிறோம்! சொற்ப எண்ணிக்கையிலான நிகழ்வுகளும் அதன் பின்னணிகளும் தான்  நம்மை உலுக்கி சில இரவுகளை தூக்க மிழக்கவும்  செய்யும்!

எதிர்பார்ப்புகள் பூர்த்தியாகாமல் ஏமாற்றத்தை பரிசளிக்கையில், ஏற்படும் வெறுமையை விரட்ட  பலரும் தற்கொலை என்கிற நிவாரணியை கையில் எடுக்கின்றனர். அதிலும் சமகால தலைமுறைகள் இப்பட்டியலில் முதலிடம் வகிக்கின்றனர்கள்! ஆசிரியர் கண்டித்ததினால் மாணவி தீக்குளிப்பு என்கிற தகவலுக்கு பின் ஒளிந்திருக்கிறது இந்தக் கால சந்ததிகளின் மன தைரியமும், அவர்களின் தன்னம்பிக்கையும். 

நான் பட்ட அவமானத்தை, துன்பத்தை என் பிள்ளைகள் படக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருக்கும் பெற்றோர்கள் தான்  இப்படி ஒரு பலவீனமான விதைகளை நாளைய சமுதாயத்துக்கு கொடுத்திருக்கிறார்கள்! கொடுத்துக் கொண்டும் இருக்கிறார்கள். பக்குவப் படுத்தி பிள்ளை வளர்ப்பதை தவிர்த்து பலகீனப் படுத்தி வளர்ப்பதினால் யாருக்கு என்ன பலன்? பாவம் பிள்ளைகளின் வாழ்க்கை தான். 

புத்தகப் பொதியேற்றி அனுப்பி வைக்கும் நமக்கு, அவர்களுக்கு வாழ்க்கைப் பொதியையும் சுமக்க கற்று தர வேண்டிய கடமை இருக்கிறது. அதை கவனத்தில் கொண்டு இயங்கும் பெற்றோர்கள் நம்முள் எத்தனை பேர் இருக்கிறோம் என்பது தான் நம்முன் எழுப்பபடும் வினா? நமக்கு பிரச்சினைகள் வராத வரை அதை ஒரு செய்தியாக கூட மதிக்காத சமூகத்தில் இருந்துகொண்டு நாளைய  சமுதாயம் நன்றாக இருக்கும் என்று எண்ணுவது வெறும் பகல் கனவு போலத்தான், ஒரு நாளும் நனவாகாது!

நாங்கள் அந்த காலத்தில் எப்படியெல்லாம் கஷ்டப்பட்டோம் தெரியுமா ? என்று என் முன் சந்ததியினர் யாராவது ஆரம்பித்தால் அவரை பாவமாய் பார்த்திருக்கிறேன். காது கொடுத்து கேட்டதுகூட இல்லை . இப்போது அவர்களின் பேச்சுக்கு மதிப்பு கொடுக்க தோன்றுகிறது. எந்த மாதிரியான கட்டுப்பாடுகளையும், எவ்வளவு சிரமங்களையும் கடந்து வந்திருப்பார்கள் என்று நினைக்கையில் மதிப்பு சற்று உயரவே செய்கிறது. எட்டணாவுக்கும், ஒரு ரூபாய்க்கும் நாள் முழுக்க வரப்பில் முள் பொருக்கி இருக்கியிருக்கிறேன் என்று எனது மாமா கருணாகரசு சொல்லும்போதெல்லாம் பட்டறிவின் வீரியத்தை உணர முடிகிறது!

உங்களைப் பின்தொடரும் சந்ததிகளுக்கு வாழ்க்கையை சுகமாக்கி கொடுங்கள் அது உங்களது உரிமை, கடமை கூடவே வாழ்க்கையை வாழவும் கற்று கொடுங்கள்! ஒரு தலைமுறை சொத்தையானால் மீள்வது மிகக் கடினம்! போடும் பாதை உறுதியாக இருப்பின் வண்டிகளின் பயணம் பாதுகாப்பாக இருக்கும்! 

Tweet