நான்காம் தலைமுறை

சில நாட்களாகவே ஊரின் நினைவுகள் கொஞ்சம் எட்டிப் பார்க்கின்றன இந்த நகரத்து பின்னிரவுகளில்! திட்டமிடல் ஏதுமின்றி மனம் போன போக்கில் பொழுதுகளை கழித்துக் கொண்டிருந்த காலக் கட்டம் அது. பெரிதாய் கவலையில்லை, வறுமையும் சொல்லும்படி இல்லை. இளமை முறுக்கு, வாலிபச் செருக்கு என்று விதவிதமாய் திட்டுவாள்  முத்தம்மாள் பாட்டி! 

சுருக்கம் விழுந்த தேகம் , சுருள் சுருளாய் முடி. இரவிக்கை அணியாத உடல். மனசு இன்னும் சுறுசுறுப்பாய் தான் இருக்கிறது, உடல் தான் ஒத்துழைக்க மறுக்கிறது என்று சமீப காலமாக அடிக்கடி அவள் சொல்லி கேட்கமுடிகிறது! என்பது வயதை கடந்தவள் . சோறின்றி கூட இருந்து விடுவாள், பேச ஆளின்றி அவளால் இருக்க முடியாது! பறவைகளோடு, மனிதர்களும் இரைதேடும் அறுவடைக் காலங்களில் நின்று கூட பேச நேரமிருக்காது. அந்த அவசரக் காலங்களில் இவளுக்கு அடை காக்கும் கோழி தான் தோழி!

தலைகுளித்து, வெயிலில் உணர்த்தி, எண்ணெய் தடவி சிக்கெடுக்கும் விதம் அவ்வளவு அழகு! இவள் வெற்றிலை போடும் முறையை யாரேனும் புதிதாய் காண நேரிட்டால், அவர்களுக்கும் வாய் சிவக்கும்! அவ்வளவு நேர்த்தி! வாழ்க்கையை அனுபவித்து வாழ்கிறேன் என்று அடிக்கடி அவள் சொல்லுவாள், அர்த்தம் அறியாமல் பேரப்பிள்ளைகள் உதாசீனப் படுத்தாமல் இல்லை, இருந்தும் கோபப் படமாட்டாள் முத்தம்மாள் பாட்டி!

சிலமுறை கேட்டிமிருக்கிறேன் ஏம் பாட்டி உனக்கு கோவமே வராதா என்று? சின்ன புன்னகைதான் பதிலாக தருவாள்! தங்கைகள் பெரியவர்களானதும் பாட்டி அவர்களிடம் மட்டுமே அதிக நேரங்களை செலவிடுவாள், நிறைய சொல்லிக்கொண்டே இருப்பாள், என்ன சொல்கிறாள் என்று விளங்கவும் விளங்காது, தங்கைகள் சிக்கி கொண்டதை எண்ணி உள்ளூர கொண்டாடி இருக்கிறேன்! என்னதான் பேசுகிறாள்  என்று கேட்க மனம் விரும்பியதுமில்லை! இப்போ என்ன கிழவி பேசியிருப்பாள் என்று யூகிக்க முடிகிறது!


வேலைக்காக ஊரைவிட்டு கிளம்புகையில் எல்லோரும் சற்று மனம் கனத்து நிற்கையில் இவள் மட்டும் எல்லாரையும் ஒரு அதட்டு அதட்டிவிட்டு விபூதி வைத்து, போயிட்டு வாடா ராசா என்று வாய் நிறைய சிரித்து வழியனுப்பினாள்! எந்த சூழலையும் பதட்டமின்றி கையாளுவாள், எப்படியென்று கேட்டால், எல்லாம் உன் தாத்தா சொல்லிக்கொடுத்தது தான்டா என்பாள்! வேலை கிடைத்து நகரத்திலே தங்கும்படி ஆன சூழ்நிலையில் இது உன் முப்பாட்டன் காலத்துலிருந்தே இங்கதாண்டா இருக்கோம், மண்ணை மறந்துடாதடா என்பாள்!

ஊருக்கு செல்லும் குறுகிய நாட்களிலும் பாட்டியிடம் முடிந்தவரை நிறைய நேரம் செலவிட ஆரம்பித்தேன்! வீரியமான ஆலமரம் போலிருந்தவள் சின்ன காய்ச்சலென்று படுத்த நான்கு நாட்களில் மூச்சை நிறுத்திக்கொண்டாள்! அடித்துப்பிடித்து ஓடி பார்க்கிறேன் கண்ணாடி  பெட்டிக்குள் உறங்கும் பாட்டி அப்போதும் அழகாகவே இருந்தாள், பாட்டி இறந்துவிட்டாள் என்று சில மணித்துளிகள் கழித்தே புத்திக்குள் உரைத்தது!

எத்தனை வலிகளையும், ஏமாற்றங்களையும், இன்பத்தையும், துன்பத்தையும் பார்த்தவள் இப்படி ஒடுங்கி கிடக்கிறாள்! மூன்று தலைமுறைகளை கண்டவள் இன்று கண்மூடி படுத்திருக்கிறாள்! சடங்கு முடித்து, சிதைக்கு தீ வைத்து விட்டு திரும்பாமல் நடக்கிறார்கள்! மனதுக்குள் எண்ணற்ற கேள்விகள் எழும்பி அடங்குகின்றன, முன்னோக்கி தான் நடந்துகொண்டே பின்னோக்கி பயணிக்கிறேன்! 


வீடு சேர்ந்ததும்  அவளின் பழைய படமொன்றை காண்கையில்  "உனது மன வலிமையில் பாதியளவு கொடு" பாட்டி என்று கத்த வேண்டும் போலிருந்தது !

  

Tweet