சென்னை வந்து சில, பல இடங்களை சுற்றிவிட்டு முடிவாக சாலிகிராமத்தில் மையம் கொண்டேன். சென்னை நோக்கிபடையெடுப்பவர்களின் முக்கிய பிரச்சினைகள், ஒன்று தங்க இடம், இன்னொன்று உண்ண உணவு! அடுத்துதான் வேலையெல்லாம்! போராட்டங்கள், அவமானங்கள் இப்படி சிலதுகளை கடந்து தான் சென்னையில் கால் ஊன்றினேன் என்று சொல்லும் பலரில் நானும் ஒருவன்!
நல்ல அறை கிடைத்தாயிற்று, அடுத்து நல்ல உணவகத்தை நோக்கி என் தேடும் படலம் தொடர்கையில் தான் அந்த சிறிய உணவகம் என் கண்ணில் பட்டது! நான்கே நான்கு மேசை கொண்ட உணவகம், ஊர்ப்புறங்களில் இருக்கும் உணவகங்கள் போல் இருந்தமையால் பார்த்த உடனே பிடித்துப் போனது, சாப்பிட்டு, பணம் கொடுத்ததும் இன்னும் பிடித்து போனது!
சில தினங்களில், மதுரைக்காரர் ஒருவர் பல வருடங்களாக இந்த உணவகத்தை நடத்தி வருகிறார் என்றும் இன்னும் பிற சங்கதிகளையும் அறிந்து கொள்ளும் வாய்ப்பு கிடைத்தது!
என்னையும், என் பாக்கெட்டையும் பதம் பார்க்காமல் இருப்பதினால் கடந்த நான்கு வருடங்களாக இங்கு தான் பசியை போக்கி கொண்டிருக்கிறேன்! பல பெயர் போன (?!) உணவகங்களில் அடிக்கடி விலை ஏற்றப்படுவது போல் இங்கில்லை, கடந்த நான்கு வருடங்களில் மூன்றே முறை ஏற்றினாலும், பர்ஸை பதம் பார்த்ததில்லை!
கடையின் முதலாளி நல்ல மனிதர், என்ன ,முன் கோவக்காரர்! என் கோவத்தால் பலதுகளை இழக்க நேரிட்டிருக்கிறது என்று பலமுறை அவரே வருத்தப்பட்டு பாரம் சுமந்திருக்கிறார் என்னிடம்!
சொந்த கட்டிடம், கணவன் மனைவி இருவரும் காலையிலிருந்து இரவு வரை உழைக்கின்றார்கள்! இலாபம் சொல்லும்படி இருக்கிறது என்பார்! சப்ளை செய்ய ஒருத்தர், ஒரு மாஸ்டர்! இருவர்களில் ஒருவர் அடிக்கடி மாறிக்கொண்டே இருப்பார்கள்! காரணம் முதலாளியின் கோபம்!
ஒரு வருடமாக சிறுவனொருவன் சப்ளை செய்து கொண்டிருந்தான் எனக்கும் ஆச்சர்யமாகத்தான் இருந்தது. வயதுக்கு மீறி விளைந்த கோளாறினால் பையன் கம்பி நீட்டி இரண்டு மாதம் ஆகிறது! இரண்டு மாதமாக கடை நடத்துவதில் சிக்கல் ஏற்பட்டு அடிக்கடி கடை மூடியே இருக்கும்!
கடந்த இரண்டு வாரமாக கடை தொடர்ந்து இயங்கி வருவது என்போன்றோருக்கு பெரு மகிழ்வை தருகிறது! சென்னையின் பெரும்பான்மையான இடங்களில் நுழைந்த கொண்டிருக்கும் வட இந்திய காற்று இங்கும் நுழைந்திருக்கிறது! அதைப் பற்றிய ஒரு சிறு நிகழ்வை அடுத்த பதிவில் காண்போம்!
